शिशु क्रन्दन
– राधाकृष्ण काफ्ले
वेदना अति भो साह्रो,पोख्न हुन्न कतै पनि
सहूँ म कसरी आज, उत्रिन्छौ पत्थरै बनी
जसरी साथ त्यो खोज्छ, अबोध बालिके चरी
झल्किन्न ममता भाव, आमा हुन्छ्यौ कसो गरी
रूँदा त्यो कलिलो श्रृष्टि, चिरिन्छ छाति यो अति
कहाँ जाऊँ म झैं हुन्छ, फिर्छ ख्वै कहिले मति
जमाना कसरी आज, निर्दयी भो किन किन
आमा हौ ममता देऊ, उजाड देख्न सक्दिन
-मातातीर्थ, काठमाडौ
(हाल: डालस, टेक्सास)
( छन्द: अनुष्टुप)
© कपीराईट–युएसनेपाल पोष्टमा प्रकाशित समाचार या लेख सर्वाधिकार सुरक्षीत छ । यहाँ प्रकाशित समाचार हुबहु साभार नगर्न आव्हान गरिन्छ । कसैले जानकारी विना साभार गरेको पाइएमा कानुनी कार्वाही गर्न बाध्य हुनेछौ ।
सम्बन्धित खवर
-
मलाई के बिपत्तिले घेर्यो – ...
-
केहि महिनाको नेपाल बसाई पछि ...
